Japan

Na een turbulent vluchtje van nog geen drie-en-een-half uur kwamen we 's avonds in het donker aan op de luchthaven van Osaka. Tijdens de landing verschenen de eerste regendruppels al op het raampje en hoe dichter we bij de grond kwamen hoe harder het begon te regenen. De luchthaven van Osaka was leeg en steriel en buiten was het koud. Ok, even schakelen maar we zijn er. Japan!De eerste twee nachten sliepen we in Osaka, in een gezellig hostel dichtbij het centrum. Dit was meteen onze eerste kennismaking met overnachten op z'n Japans. Wat zoveel betekent als slapen in een klein hokje zonder meubilair. Tatami matjes op de grond, een kussen en dekbed, that's it. Leuk! Dit hostel was de enige plek in Japan waar we een privé kamer hadden. De overige 2,5 weken moesten we weer lekker de dorms in. Prijsdingetje.Osaka was niet erg boeiend maar een prima plek om even rustig kennis te maken met Japan. Het enige, maar meteen ook best grote ding waar we aan moesten wennen was de taalbarriere. Men spreekt niet of nauwelijks Engels. Bijna alles waar maar tekst op staat is in het Japans (dus voor ons onleesbare tekens). Van straatnamen en infoborden tot menukaarten. Maargoed, dat maakt het allemaal des te leuker! We hadden onze Loneley Planet voor wat basic Japans, bij de bussen en treinen riepen we al vragend de eindbestemming naar de chauffeur en in restaurants zochten we op kaarten met plaatjes of lieten we ons verrassen door de bediening. In de restaurants wordt trouwens in basis met stokjes gegeten. Dit tot grote vreugde van Koen (not), die nu ineens een stuk langer dan de gebruikelijke vijf minuten over z'n diner deed.HiroshimaNa Osaka gingen we zuidwaarts met de trein richting Hiroshima. De stad die op 6 augustus 1945 volledig van de kaart geveegd werd door een atoombom. Het treinen in Japan was trouwens een attractie op zich. We hadden een Japan Rail Pass waarmee we met de supersnelle (tot ruim 300 km/per uur) Shinkansen bullit treinen mochten reizen. En ja, deze treinen rijden echt op de minuut op tijd en waren net vliegtuigen, compleet met cabinepersoneel en al. Goed, Hiroshima. We wisten hier natuurlijk wel iets van af, maar in het museum van Hiroshima werd pas echt duidelijk wat zich hier exact heeft afgespeeld. Dit werd uitgebreid uitgebeeld met foto's van verbrande en verminkte slachtoffers, verbrande kledingstukken, gesmolten kinderfietsjes en ga zo maar door. Tel daar een erg gedetailleerde audiotour bij op en het resultaat: een zwetende, misselijke Samir. Toch maar een paar foto's overgeslagen en de tour afgemaakt, erg indrukwekkend.Geisha's en tempelsNa Hiroshima gingen we via het kunsteilandje Naoshima door naar een ander hoogtepunt, Kyoto. Het culturele centrum van Japan en de plek waar de Japanners heen gaan om over hun eigen cultuur te leren. De stad is bezaaid met indrukwekkende tempels en shrines die je, lekker Hollands, op het fietsje kunt bezichtigen. Een ander bijzonder iets aan Kyoto zijn de Geisha's. Je weet wel, die Japanse vrouwtjes met witgeschminkte gezichtjes, kimono's en witte sokken in teenslippers. Geisha's zijn vrouwelijke entertainers voor Japanners of toeristen met geld. Ze worden schijnbaar nogal eens verward met prostituees maar dat zijn ze zeker niet. Voor Geisha entertainment, zoals dansvoorstellingen of theeceremonies moet je diep in de buidel tasten. Uiteraard hebben wij dit laten schieten. We hadden genoeg aan de Geisha's die we bij ons in de wijk Gion zagen lopen. Dit was een hele sfeervolle wijk die 's avonds met de vele lampionnen en hier en daar een Geisha erg magisch wordt. Naast de hoogtepunten maakten we in Kyoto ook kennis met de Japanse 'work hard, play hard' mentaliteit. Dat wil zeggen, op vrijdagavond half tien (!) kon je in het uitgaansgebied van Kyoto al over de dronken Japanners en plassen braaksel stappen.Shake it off!Over dronken worden gesproken. Dé plek om goed en goedkoop dronken te worden in Japan is in een karaokebar. Onze laatste avond in Kyoto zijn we met acht andere backpackers in een karaokebar beland. Niet zo één waar je jezelf en public vernedert, maar zo één met zes verdiepingen en tientallen private booths waar je met een man of twaalf in kunt. Een uurtje 'zingen' kost hier slechts 1200 yen per persoon (nog geen tientje) en is inclusief onbeperkt drank. Je begrijpt het, bier kwam opeens niet meer voor in onze vocabulaire. Hallo gin tonic! Koen en ik beten het spits af met, hoe kan het ook anders, Taylor Swift. So gay.Na Kyoto gingen we via Mount Fuji, Japans grootste vulkaan, door naar ons eindpunt Tokyo. Bij Mount Fuji hadden we voor het eerst het wow-gevoel qua landschap. Tot nu toe vonden we Japan landschappelijk namelijk nog niet heel indrukwekkend. De omgeving van Kawaguchiko (waar we twee nachten zaten, aan de voet van Mount Fuji) was super. Compleet met groene bergen, spiegelgladde meren, hier en daar wat bijna uitgebloeide kersenbloesem en knusse dorpjes. Het had zo Oostenrijk of Zwitserland kunnen zijn. Nou ja, zonder de bloesem dan. En zonder Mount Fuji. Want waar je ook keek, deze reus zag je overal bovenuit torenen.Tokyo MadnessNa twee weken Japan was het eindelijk zover, de stad waar ik al ongeveer mijn hele leven (of eigenlijk een paar jaar) heel graag heen wil, Tokyo! In Kyoto hadden we onze accommodatie voor Tokyo geboekt. De goedkoopste optie was een zogenaamd capsule hotel. Een Japans verschijnsel, ooit bedoeld voor zakenmannen die hier een paar uur konden bijslapen. Die paar uur waren voor ons vier nachten. Het eerste 'hmmz' momentje kwam op het moment van check-in toen de dame achter de balie al fronsend twee keer vroeg of we hier wel écht vier nachten bleven. Ehm... Ja? Ons capsulehotel, male-only, had een beleid dat je in het hotel alleen een soort van kimono-achtig huispakje mocht dragen. Dus eerst omkleden bij de kluisjes en dan pas naar onze capsules een paar verdiepingen hoger. Ook konden we onze backpacks niet meenemen naar onze verdieping omdat je per verdieping enkel de capsules had. Met andere woorden, ik heb dat hotel regelmatig vervloekt als we weer eens net buiten stonden en ik erachter kwam dat ik iets vergeten was. Koen irriteerde zich vervolgens weer aan mij omdat ik altijd degene was die weer eens iets vergat. Onze capsules lagen op de zesde verdieping, waar gerookt mocht worden. Weliswaar niet in de capsules maar toch.. De hele verdieping stonk naar een mengsel van rook en een geurmiddeltje dat de rooklucht tegen moest gaan. De douches waren bij het aangrenzende badhuis en douchen gebeurde dus in de open doucheruimte tussen de, voornamelijk oude, Japanse mannetjes. De capsules an sich waren gelukkig prima. Ruim genoeg, lampjes, stopcontacten en een tv met Japanse hetero porno. Wat wil een mens nog meer.De dagen in Tokyo waren super. Op de zaterdag dat we aankwamen zijn we 's avonds de stad ingegaan voor een borrel. Een borrel die resulteerde in de eerste metro terug om 5 uur ' s ochtends. Nog geen dag in Tokyo en we waren al om! De overige dagen kwamen we goed door. Een beetje door de leuke wijkjes van Tokyo slenteren (vooral Ebisu was favoriet!), de chaotische Shibuya crossing bekeken, Harajuku meisjes (a.k.a. Tokyo's fashion victims) gespot in de gelijknamige wijk, heel veel sushi gegeten (zelfs de supermarkt sushi is hier beter dan in het gemiddelde sushi restaurant elders), Kobe burgers gegeten en verder.. Tja zoveel mogelijk ons capsule hotel proberen te mijden hehe.Dus.. JapanTijdens het reizen in Japan vroegen mensen thuis nogal eens hoe Japan was. En eerlijk gezegd kunnen we dat nu nog steeds niet in één zin zeggen. Was het een mooi land? Mwah, op Mount Fuji en omgeving vonden we het landschappelijk niet heel bijzonder. Ook de steden, op Tokyo en Kyoto na, waren niet persé mooi te noemen. De huizen en gebouwen waren vooral functioneel en leken soms het meest op betonblokken. Het meest bijzondere aan Japan vonden we de mensen en de cultuur. Japan is misschien wel het minst multiculti land waar we tot nu toe zijn geweest. Wat resulteert in een heel eigen, pure en vooral eigenaardige cultuur. Breng de Japanner overdag niet in verlegenheid, dat doen ze 's avonds namelijk zelf wel. Dat verlegenheid dingetje komt bijvoorbeeld terug op de toiletten, die bijna overal zijn uitgerust met geluidsknopjes. Juustem, als je voor je #2 gaat kun je hier met één druk op de knop een kabbelend beekje opzetten zodat niemand je geprut hoort. Op sommige toiletten kun je ook voor een doorspoelgeluid kiezen. Waar je jezelf het prettigst bij voelt ofzo. Ook bijzonder, Japanners die afscheid van elkaar nemen. Mannen schuifelen al buigend weg en vrouwen gaan doodleuk recht tegenover elkaar staan zwaaien en roepen in het Japans waarschijnlijk iets van 'laters' maar dan met enorme kinderstemmetjes. En zo zijn er nog wel honderd andere dingen die je opvallen als je meegaat in het dagelijkse ritme van Japan. En dat geniale dagelijkse leventje van de Japanners is voor ons een reden om nog eens terug te gaan. Ooit :)