Per zeilboot van Colombia naar Panama. Sinds een jaar of tien heeft deze manier van vervoer tussen beide landen een hoog afvinkgehalte bij backpackers. Waar het in de beginjaren een soort van louche business was omdat nogal wat bootjes het als dekmantel gebruikten om andere goedjes te distribueren, is vandaag de dag het kaf van het koren gescheiden. In vijf dagen van Cartagena naar Panama, let’s do this!
Zuid-Amerika. Ondanks dat ik er nog niet veel van heb gezien ben ik er toch weg van. Gewoon, het hele pakket. De temperamentvolle locals die los gaan op salsa, de adembenemende landschappen, het lekkere eten en de goedkope alles-met-rum-erin-drankjes. Colombia. Als je al voor een land kunt vallen dan is dit love at first sight.
Colombia is booming, en hoofdstad Bogota is daar het levende bewijs van. Hippe restaurants en hotels die zo in Amsterdam of New York zouden kunnen staan schieten hier als paddestoelen uit de grond. Gelukkig zijn er ook nog plekjes in de stad waar de Colombiaanse klok nog lekker stilstaat. Hoi La Candelaria, hoi Hostal Casú!
Met meer dan twintig miljoen (geregistreerde…) inwoners niet alleen de grootste stad van Zuid-Amerika, maar één van de grootste ter wereld. Backpackers mijden óf omarmen het ‘betonnen monster van Brazilië’. Ik behoor tot de laatsten, want zoals elke grote stad is zélfs Sao Paulo best leuk als je de goede plekken kent. Een top vier!
Het is zover. Het is eindelijk zover. Ik ga naar Rio. De stad die jarenlang hoog op mijn to do lijstje heeft staan dansen kon afgelopen oktober eindelijk afgetikt worden. Copacabana, Corcovado, Ipanema… het kan aan mij liggen maar ik ken geen stad die meer tot de verbeelding spreekt. ‘De stad van strand en samba’, lees ik in het vliegtuig. Na ruim een week Rio hou het liever op de stad van kamikaze buschauffeurs, coke-dealende straatschoffies, goedkope caipirinha’s en stranden boordevol beach bodies.
Misschien komt het doordat het me werd aangeraden door een ietwat degelijk Brits echtpaar van in-their-fifties, of door het verschrikkelijke accent waarmee mevrouw Eeau the Casaah uitsprak, maar iets zei me dat ik deze tip beter kon laten voor wat ‘ie was. Nieuwsgierig als ik ben ‘s avonds toch maar even op internet gekeken en wat blijkt, Ô de Casa is me op het lijf geschreven!
