Verliefd op Colombia — palms and bricks

Zuid-Amerika. Ondanks dat ik er nog niet veel van heb gezien ben ik er toch weg van. Gewoon, het hele pakket. De temperamentvolle locals die los gaan op salsa, de adembenemende landschappen, het lekkere eten en de goedkope alles-met-rum-erin-drankjes. Colombia. Als je al voor een land kunt vallen dan is dit loveat first sight.

Medellin was onze eerste kennismaking met Colombia. Ik had er wel eens van gehoord, maar had niet echt een idee wat ik me erbij moest voorstellen. Iets met een arme, grote Zuid-Amerikaanse stad ofzo. Ik had er niet meer naast kunnen zitten. Medellin is veruit de modernste stad van Colombia en Parque Lleras, de wijk waar wij zaten, had zo een wijk in een westerse stad kunnen zijn vol met leuke koffietentjes, salsabars en restaurants. Ook qua infrastructuur zie je dat Medellin de modernste stad van het land is. Zo is het bijvoorbeeld de enige stad met een eigen metronetwerk en diverse gratis kabelbanen die de armere delen in de heuvels met het centrum verbinden. Vanuit die kabelbanen zie je dat zelfs de 'armere' delen van de stad niet echt armoedig zijn. Overal is electriciteit, zijn winkels en is er bedrijvigheid. Dit mede met dank aan Medellin's meest beroemde en beruchte inwoner: Pablo Escobar. Een soort van Robin Hood voor de minder bedeelde Colombianen. Oja, en de grootste drugsbaron aller tijden.We konden in Medellin dus uiteraard de Pablo Escobar tour niet overslaan. Een halve dag langs de plekken waar hij gewoond heeft, waar hij vermoord is (of zichzelf heeft vermoord, daarover doen zich nog allerlei verhalen de ronde) en waar hij begraven is. Erg indrukwekkend en ook bizar om te zien hoe het land in de jaren '80 en '90 volledig verscheurd is door de drugsoorlog en hoe het land vandaag de dag nog steeds te maken heeft met drugs en corruptie. Weliswaar niet meer in de vorm van kartels maar in de vorm van guerilla bewegingen en, jawel, de regering. Zo corrupt als maar kan. Ok, het klinkt cliché, maar wat zijn er dan thuis in Nederland veel dingen die je maar voor lief neemt maar in veel andere landen totaal niet vanzelfsprekend zijn.

Vanuit Medellin hebben we op een dag een bus gepakt naar El Penol en Guatape, twee superschattige en kleurrijke Colombiaanse dorpjes op een paar uur buiten Medellin. In El Penol hebben we de beroemde monoliet met 675 treden beklommen. Bovenop heb je een fantastisch uitzicht over het meer met de vele eilandjes. Eilandjes waar Pablo Escobar trouwens een enorme ranch had, compleet met nijlpaarden, zebra's en giraffes die hij vanuit Afrika had laten verschepen. Goed, vervolgens met trillende benen weer 675 treden omlaag om ons daarna in Guatape te vergrijpen aan hamburgers en verse fruit juices.Terug in Medellin hebben we in één van die leuke koffietentjes op een middag de rest van onze route in Colombia én de rest van de trip bepaald. Enerzijds vreemd omdat nu ineens definitief is wanneer we terug naar Nederland vliegen, anderzijds heel leuk om te zien wat we nog voor de boeg hebben. Salento bijvoorbeeld, wat onze volgende stop in Colombia zou worden.

De boer op
Na een fantastische (ietwat misselijkmakende) busrit van zo'n zes uur door het meest groene landschap ooit waren we er. Salento. Een klein bergdorpje in het hart van Colombia's koffieregio. Koffie die trouwens nu al mijn favoriet is. Door de hoge ligging groeit hier namelijk een koffieboon met meer suikers, waardoor de koffie van nature iets zoeter is. Het plan was om twee nachten in Salento te blijven. Dit werden er vier en hadden er met gemak nog meer kunnen worden als we meer tijd hadden. We sliepen op een koffieboerderij, basic, met veel backpackers en veel gezelligheid. Onze boerderij lag aan de rand van het kleine centrum, met uitzicht op de vallei en had de hele dag door gratis koffie. Jammie.De omgeving van Salento was ideaal om weer even actief bezig te gaan. Zo hebben we met een groep van zeven een fantastische, zes uur durende, hike gemaakt door de omliggende regenwouden om daarna uit te komen bij de fantastische Cocora Valley. Een magische vallei met enorme waxpalmbomen die tot wel vijftig meter hoog groeien. De volgende dagen reden we paard (ik was gezegend met een alfahengst, die op het moment dat ie door een ander paard ingehaald dreigde te worden ineens als een bezetene begon te galopperen of het andere paard probeerde te bijten), deden we een koffietour over een plantage buiten Salento en sloten we telkens af op het pleintje in het dorp met diner en drankjes. Die drankjes deden we op het terras bij een slaperig Colombiaans barretje aan het plein, wat later ongeveer onze stamkroeg in Salento zou worden. Uit de krakerige speakers klonken de hele avond ouderwetse Spaanse love songs met trompetten en accordeons en voor ons speelde het relaxte avondleven van een bergdorpje in de middle of nowhere af. Spelende kinderen op het plein, oude Colombiaanse mannetjes met hoed en poncho die voorbij schuifelen en passieve straatverkopers die liever achter hun stalletje dutten dan peso's verdienen. Yup, Salento was Colombia's finest!

Big City Life
Vijf dagen rust en relaxation vroegen weer om drukte en hectiek, dus door naar onze volgende bestemming, hoofdstad Bogota. Een miljoenenstad met een stuk minder charme dan Medellin maar desondanks de moeite waard. In Bogota zaten we twee nachten in de Zona Rosa, het moderne Bogota compleet met de shopping malls, goede restaurants en een nachtleven waar je 'U' tegen zegt. Geniaal om te zien hoe alle Colombianen hier helemaal leip worden zodra 'El Taxi' uit de speakers komt. Alles salsaat er op los en Koen en ik schudden lekker mee met de menigte. Na twee nachten wisselden we nieuw in voor oud en sliepen we twee nachten in het oude hart van de stad: La Candelaria. Hier sliepen we gratis in een superleuk boutique hotelletje, in ruil voor een review :) Het hoogtepunt van deze wijk is de street art die je hier overal terugvindt. Wij deden hier de Bogota Graffiti Tour, die je laat zien dat graffiti hier heel wat meer is dan 'bekladde' muren. De graffiti is hier feitelijk een afspiegeling van alle politieke misstanden, corruptie en ongelijkheid in het land, waarbij elk stukje street art een diepere betekenis heeft. In Bogota hebben we ook de Bogota Bike Tour gedaan. Los van het feit dat fietsen overal en altijd leuk is, is het met deze tour wel interessant om ook in de wijken te komen die je beter niet op eigen houtje kunt doen. De rosse buurt bijvoorbeeld, waar tientallen in fishnet outfit gehesen, Nicki Minaj look-a-likes rondhangen voor geld.

Naar de kust
Grappig om te zien hoe een binnenlands vluchtje van nog geen uur je in een totaal andere wereld kan brengen. De invloeden zijn Afrikaanser, de mensen donkerder, de straatverkopers actiever en het weer warmer. Stukken warmer. Onze eerste nacht aan zee zaten we in Taganga, een relaxed backpacker badplaatsje net boven Santa Marta. Hier vogelden we ons plan voor de volgende dagen uit. Dat plan was twee dagen hiken door de jungle van Tayrona National Park met een overnachting in een tentje aan zee. Juist, een tentje.Beide dagen hadden we korte maar pittige hikes van zo'n drie uur. Klauterend over rotsen, hikend door regenwoud met apen en riviertjes en langs kleine primitieve dorpjes waar locals voor een dollar een enorme beker versgeperste sinasappelsap voor je klaarmaken. Onze slaapplek was super, op een camping op het strand van Cabo de la Vela, misschien wel het mooiste strand van Colombia. Op de camping kon je kiezen voor overnachten in een tentje of hangmat. In verband met Koen zijn muggenhaat gingen we voor een tentje. Zo'n old skool ding waar je vroeger met schoolkamp ook in lag, compleet met muffe lucht en klamme matrasjes. Oké, ik zeur. Comfortabel was het niet maar we vielen wel in slaap met het geluid van de zee en uitzicht op de sterren. Could be worse.

Santa Salsa
Na terugkomst sliepen we nog een nachtje in Taganga voordat we voor het weekend naar Santa Marta zouden gaan. Hier hadden we afgesproken met een groepje backpackers die we in Salento hadden ontmoet voor een stapavondje. En dat was er één Colombian Style. We begonnen in een salsabar waar letterlijk alles en iedereen zich in het zweet stond te salsa-en. Een beetje duf aan de bar hangen zoals in Nederland is er hier niet bij! Het avondje eindigde ook Colombian Style met één van de backpackers die van haar tas beroofd was en een ander bij wie zijn telefoon gerold was.Vanuit Santa Marta gingen we per bus naar het eindpunt van ons Colombia avontuur, Cartagena. Zoals op bijna elke plek in Colombia werden we hier ook weer totaal verrast. Wat een leuke stad, en wat is het oude ommuurde centrum hier mooi! Eigenlijk deden we de dagen in Cartagena vrij weinig. Bij slenteren door het oude centrum, koffie drinken bij Juan Valdez en chillen op het dakterras van ons hostel hield het wel zo'n beetje op. Misschien is dat ook wel één van de redenen dat we het hier zo fijn hadden. Gewoon weer even niks doen en meegaan in het Colombiaanse ritme. Oja, en me mentaal voorbereiden op iets dat nu al het absolute hoogtepunt van onze reis is. De vijf daagse zeiltocht van Cartagena naar Panama, waar we inmiddels goed en wel zijn aangekomen. Daarover snel een nieuwe blog. Nu eerst uitgebreid genieten van een nachtje RIU. Ik duik het zwembad in, tot snel!

Trouwens, mocht je nou van plan zijn binnenkort zelf naar Colombia te reizen (en geloof me, dat ben je) kijk dan eens op www.colombia.nl. Praktisch, voor dummies en o-zo voorpret-verhogend.De nada!