Sydney & Hippie — palms and bricks

Na vijf dagen Bangkok was het tijd om Thailand te verruilen voor Australië. We reisden allebei op een enkel ticket dus we verwachtten - licht gevoed door ons Border Security sentiment - het ergste op de luchthaven.

Overal was aan gedacht, bankafschriften om aan te kunnen tonen dat we voldoende saldo hebben om het land weer uit kunnen, een bewijs van onze camperhuur, adressen van oude bekenden uit mijn stagetijd die we zouden opzoeken. Alles om maar aan te kunnen tonen dat we hier niet illegaal komen werken en gewoon op reis zijn. Hoe spannend de voorpret was - tot in het vliegtuig waar we formulieren moesten invullen om aan te geven dat we Ebola vrij zijn - zo saai was het in werkelijkheid. Geen vervelende douaniers, geen cameraploegen, geen honden. Niks. Anderzijds wel zo prettig om na een lange vlucht zo de luchthaven uit te rollen.

On a budget
De grootste omschakeling in Australië had alles te maken met de prijs. Ik wist dat Australië duur was. Ik wist dat het waarschijnlijk het duurste land van deze reis zou worden, maar dat het zó duur was?! Damn. In de supermarkt zorgde dit meteen voor de eerste discussies. Wel of geen crème fraiche door de pasta? Avocado's uit Australië en dan nog drie dollar per stuk? We zijn inmiddels ruim anderhalve week down under en zijn aan de prijzen gewend. Ach wat integreren we toch snel.

De dagen in Sydney waren erg warm en kwamen we zo relaxed mogelijk door. Beetje selfies schieten bij het Opera House, sporten in Hyde Park, stappen aan Oxford Street en overdag lekker luieren op Manly en Bondi Beach, dé stranden van Sydney boordevol surfdudes en -chicks. Op Manly Beach ontstond er zelfs nog even lichte sensatie toen het haaienalarm afging en iedereen direct de zee uit moest. Uiteraard heb ik diezelfde avond tijdens het stappen nog even geverifieerd hoe vaak zo'n 'shark alarm' afgaat en volgens de licht aangeschoten Qantas stewardess komt dit niet eens zo heel vaak voor. Uiteindelijk geen haai gespot, maar wel weer een leuk verhaal voor op verjaardagen. Of reisblogs hehe.. Ons hostel is hetzelfde als waar ik negen jaar geleden zat, hartje Sydney. En in die negen jaar is er bar weinig veranderd. Het hostel is nog steeds oud, muf, groot maar erg gezellig. De keuken is hier het middelpunt. Zo ook bij het ontbijt, waar je soms aan de pannetjes al kunt zien waar de bijbehorende backpackers vandaan komen. Mijn Chinese buurvrouw kookt noodles, een stel Engelsen staat vette worstjes te bakken en twee Deense barbiepopjes maken een salade. Wij? Broodjes met kaas en ei, hoe kan het ook anders.

We kwamen er in Sydney ook achter hoe druk je kunt zijn als backpacker. Een random dagje bestond voor ons uit: naar de supermarkt gaan voor de ontbijt en lunch inkopen, terug naar het hostel met een cappuccinotje on-the-go, in het hostel ontbijt en lunch maken, koeltas inpakken voor naar het strand, boekje lezen en surfdudes spotten op datzelfde strand, met de bus terug naar de stad, sporten, boodschappen doen, koken. Voor je er erg in hebt is het 22:00 uur en moet je alweer richting kroeg. Yep, Sydney was fijn! Wanneer we straks vanuit Melbourne (waar we op het moment van schrijven zitten) weer noordwaarts rijden zit de kans er dik in dat we nog een paar dagen Sydney meepakken. Een of andere Qantas stewardess had haar oprit immers al aangeboden als slaapplek.

Meet Hippie...
Onze laatste dag in Sydney haalden we onze Hippie Camper op. Een flower power-achtige campervan die ons de komende vijf weken door Zuid en Oost Australië moet gaan brengen. We hebben er nu bijna een week Hippie opzitten en dus een goede eerste indruk van onze nieuwe beste vriend. Komt 'ie. Hippie is oud, heeft 345000 km. op de teller en is uitgerust met een kek 3D uiterlijk; beschilderd met paarse bloemen en vol deuken en krassen. De deur aan de bestuurderskant geeft een harde knak en de schuifdeur aan de zijkant een krijsend geluid als je 'm opent of sluit. Fijn voor de overige campinggasten als we 's avonds laat toch weer even wat van achter de schuifdeur nodig hadden. En nee, de schuifdeur open laten is voor mij geen optie. Iets met beestjes. Ook op de snelweg is Hippie bijzonder. Ze kan niet harder dan 100, anders begint het stuur te trillen. En het koelkastje achterin. En het servies. Eigenlijk het hele busje. Dit resulteert dat we op de snelweg regelmatig worden ingehaald. Van senioren in campers tot megatrucks met drie opleggers. Een praktisch mankementje voor Koen is dat de stoel niet ver naar achter kan waardoor hij regelmatig met creatieve voet-poses aan het rijden is om kramp te voorkomen. In yogataal zouden deze poses iets heten als: creperende duif met gebroken vleugel. Maar hey, we hebben de tijd en hippie geeft ons ultieme vrijheid. En dat is alles wat we hier nodig hebben. Hooray for Hippie!

Camping Life
We hebben er inmiddels onze eerste nachten opzitten in onze camper, en ik moet toegeven dat het me tot dusver best bevalt. De campings zijn prima, we maken elke avond culinaire hoogstandjes (met dank aan mijn ex-collega en foodblogger Miranda; bijpanda.nl) en zelfs de schuifdeur blijft 's avonds half open. Zo zaten we tot een paar dagen geleden nog aan het prachtige Mornington Peninsula, voor onze Hippie in het donker. Citronellakaarsje aan, biertje erbij, muziekboxje met Ibiza podcasts erop en een stel nieuwsgierige possums die om onze camper neuzen. Het harde leven van een backpacker. Snel weer een nieuwe update vanuit Melbourne, want oh wat is deze stad geweldig!